naar Nairobi

Na de gewone reis- en wachttijd op Schiphol zitten we in het KLM-toestel naar Nairobi.

 

Deze reis, 3 weken door Kenia en Tanzania, veel safari en als afsluiting Zanzibar, wordt georgansieerd en begeleid door Sawadee.

Verrassing, 2 rijen verder zit Ad, een oud-collega, hij en zijn partner doen dezelfde reis met Sawadee.
Al taxiënd krijgen we de mededeling van een storing in de brandstofpomp en staan we 2 uur stil op het vliegveld.
Uiteindelijk vertrekken we dan toch en landen in het donker in Kenia. Na de rij bij Immigration worden onze pinpassen bij de ATM's gewijgerd en moeten we met de creditcard pinnen.
We maken kennis met de reisleidster, de bagage komt op de achterbank van een busje en een korte rit brengt ons naar ons eerste hotel.
Het is gauw weer afkicken van onze Europese gehaastheid, alles gaat hier pole pole (Swahili voor rustig, op z'n gemak).

Nairobi - Mount Kenia

Na een prima ontbijtbuffet staat ons safari bus/truck klaar, de bagage wordt geladen (voortaan graag op diezelfde plek). Na de kennismaking met Kyu, de chauffeur en Justin, de kok vertrekken we en zien nog wat buitenwijken van Nairobi op weg naar het noorden.
Het is behoorlijk bewolkt. Er wordt getankt en na zo'n 3 uur zijn we in Nyeri, waar en stop wordt gehouden. De crew gaat boodschappen doen voor de komende dagen en we struinen door de stad. Het is er bedrijvig, maar verder heeft de stad weinig te bieden.
Na een supermarkt en wat winkelstraatjes doen we ons op een terrasje tegoed aan een lekkere (en heel goedkope) lunch. We rijden nog even door en komen op een campsite aan de voet van de Mount Kenya.
Er is uitleg hoe onze tenten moeten worden opgezet terwijls de bavianen in de buurt rondlopen. Later doen we onze eerste 'safari' met een gids. In de buurt moeten olifanten lopen, maar dat weten ze zelf blijkbaar niet. Wel ruiken we kadavers en zien colobo-apen.
De stoelen worden in de kring gezet en 's avonds brandt in het midden het kampvuur.
We kunnen voor het eerst van de kookkunsten van Justin genieten. We helpen met de afwas en staan daarna met z'n allen de vaat droog te wapperen.

voor onze tent

colobo-aap

Mount Kenia - Samburu N.P.

Met wat kunst- en vliegwerk worden de tenten ingepakt. De handenwasceremonie is al helemaal ingesleten als we gaan ontbijten. De bus brengt ons naar Nanyuki. Net voor de stad stoppen we bij de evenaar waar we een demonstratie water loopt links- dan rechtsom door een trechter krijgen.
Als alle winkels afgestruind zijn gaat het verder. In de stad wordt ons huishoudtrapje (om in de bus te komen) verruild tegen een trap gemaakt door de plaatselijke middenstand.
Nu is het wat gemakkelijker in en uit stappen. Langzaam aan verdwijnt het groen om plaats te maken voor rood zand. Het is heel droog, stoffig en warm.
We houden een drink- en toiletstop, jakkeren door Isiolo waar men het niet meer zo op toeristen heeft. Nu verdwijnt het groen bijna volledig en we stoppen voor de gate naar het Samburu National Park.
Er is een dorp van Samburu-nomaden, er wordt een welkomstdans uitgevoerd en we krijgen een rondleiding. Het vee in het midden, eromheen hutjes gebouwd van takken, plastic en papier en daaromheen doornenstruiken tegen de wilde beesten.
Na het passeren van de poort begint de safari (trouwens Swahili voor 'reis').
Al gauw worden de eerste zebra's gespot, kijken de giraffen naar ons en wij naar hen, proberen we een luipaard te volgen dat door laag struikgewas verdwijnt en dat volgt het ene beest op het andere: olifanten, herten, hoenders, roofvogels, je weet haast niet waar te kijken.
's Avonds spelen we een spelletje in de kring. 's Nachts is de order: blijf in de tent. Ons wc is een waterfles waarvan we de hals hebben weggesneden.

Voor frisse lucht hebben we het gaas (de ramen van het tent) niet afgedekt, het gaat flink waaien en we worden zowat gezandstraald.

Samburu N.P.

Na het ontbijtritueel waarbij een baviaan zijn kans schoon ziet en de pot met pindakaas jat, gaan we opnieuw met de bus er op uit. We kunnen de opsomming van dieren van de dag ervoor herhalen. Nu wordt de lange lijst aangevuld met een krokodil. Voordeel van de bus is dat men vrij hoog zit en zodoende en goed overzicht en zicht heeft.
Ook is het makkelijk om in de bus van de ene naar de andere kant te gaan. Wel is het raadzaam om de ramen dicht te houden. Truus wordt door een baviaan verrast die vliegensvlug door haar raam binnen kwam en een banaan van de tafel graaide. Er is op de campsite een bewaker ingehuurd die als taak heeft om met zijn katapult de apen op afstand te houden.
Er is verteld dat de apen een soort rangorde kennen. Onderaan stonden blanke vrouwen en bovenaan zwarte mannen. Dit blijkt ook waar te zijn bij het zwembad van de lodge in de buurt van de campsite, waar we na een korte wandeling de rest van de middag langs of in het water liggen.“s Avonds komt zoals afgesproken een bewoner van het Samburu dorp om meer over zijn en hun leven de vertellen.

Samburu N.P. - Nyahururu

Het is vroeg uit de veren en we maken foto’s van de zonsopgang voordat we de tenten afbreken en de bus laden. Na het ontbijt/afwas hebben we op de terugweg nog een korte safari, pauze bij dezelfde ‘kiosk’/winkel, en een picknick vlak bij onze eerste overnachtingsplaats. Het is nog een hele zit tot onze lodge in Nyahururu vlak bij de Thomson Falls, inderdaad een waterval. Met een gids maken we een korte wandeling naar een meertje in de buurt waar de bultjes van de nijlpaarden boven het wateroppervlak uitkomen. Ze vertonen hun kunsten (muil open). Niet iedereen is er gerust op dat ze in het water blijven in de wetenschap dat ze op het land snel en agressief kunnen zijn.
We hebben een fijn verblijf in een van de koloniale huisjes van de lodge.

Nyahururu - Nakuru

De bus stopt bij een uitzichtspunt (Subukia View) over de Rift Valley, een bord zegt dat we op 2500 m hoogte zijn! In Nakuru worden er wat boodschappen gedaan, de achterblijvers in de bus worden door de straatventers ontdekt en belaagd. Net buiten de stad begint het Nakuru N.P. met een kleine file bij de poort waar Sint Bureaucratius heerst. Net voorbij de poort is de campsite. De tenten zijn opgezet en we nemen de bus naar het meer. Al van een afstand is een wit/roze gloed te zien. Van dichtbij wordt de kleur veroorzaakt door tienduizenden flamingo’s die in het ondiepe water hun kostje bij elkaar zoeken. Verderop zijn twee jonge bokken in een gevecht verwikkeld en liggen twee neushoorns klaar om bewonderd te worden. De bavianenrots is een mooi uitzichtspunt over het meer waar een van de naamgevers een pakje koekjes rooft en vakkundig oppeuzelt.
Bij het kampvuur ontstaat wat consternatie als er vlakbij buffels langs komen grazen.

Nakuru - Kerio Valley

Samen met de zon staan we op, pakken in en gaan al gauw een ronde meer doen met de bus. Er zijn opvallend veel neushoorns te zien, verder herten, bavianen, buffels, maraboes enzovoort met steeds op de achtergrond de roze gloed van de flamingo’s.
Het is een warme dag met een lekkere temperatuur op de campsite boven de Kerio Valley. Het uitzicht is niet bijzonder vanwege het heiige weer, maar de locatie en entourage zijn perfect.
Ook deze avond zitten we weer gezellig bij het kampvuur, nu ook met een prachtig strak maanlicht.

Kerio Valley

Vandaag een rustdag op een mooie locatie. De 'camping' ligt aan de rand van de Kerio Valley, helaas is het te heiïg voor een goed zicht. Er staan wel hutjes aan de rand die een goede bescherming tegen de zon geven. Er wordt de was gedaan, er is een excursie naar een plaatselijke boer die innoverend bezig is na een verblijf in Nederland. We genieten van de vrije tijd die ook de kans geeft om alle indrukken van de voorbije dagen te verteren. De aangename temperatuur, de zon, de landelijke omgeving en de vrije tijd laten een vakantiegevoel ontstaan.

Kerio Valley - Mago

Vandaag is het weer reizen – eerst naar Eldoret waar boodschappen worden gedaan. Het is heel druk in de stad die duidelijk een regionaal centrum is. We doen zelf nog wat boodschappen in de supermarkt. Dan worden we verblijd met de beste highway van Kenia, een zandweg met diepe kuilen, plassen waar regelmatig aan de verkeerde kant van de weg wordt gereden om de ergste gaten te ontwijken. Er ontstaat iets van een juichstemming als we weer asfalt onder de banden krijgen. We krijgen een rondleiding en uitleg op een theeplantage en we picknicken onder het toeziend oog van de plaatselijke bevolking.
De rit eindigt in het Mago Guesthouse, dit is onderdeel van een beroepsopleidende school en tevens leerplek voor de leerlingen. We gaan de schoollokalen samen met een Nederlandse vrijwilliger bekijken en kunnen onze vragen kwijt. Na een hevige plensbui is het tijd om aan te schuiven voor de maaltijd die door leerlingen onder aanvoering van een kok is bereid en ook door hen wordt geserveerd.

highway

theeplantage

Mago - Musoma

Voordat we Kenia verlaten bezoeken we nog een zeepsteen-werkplaats. Vlakbij wordt een dienst in de kerk gehouden, zo op die typisch uitbundige Afrikaanse manier. Vanmiddag is er weer een picknick langs de weg en dan het passeren van de grens met Tanzania. Dit kost even de nodige tijd (wachten in de bus). Er is maar weinig verschil tussen die twee landen te merken of het moet het geld zijn en de kentekenplaten van de auto’s. Wel spreekt men er minder Engels dan in Kenia.
De kampeerplek in Musoma ligt vlak aan het strand van het Victoriameer, er is echter alleen los zand als ondergrond en de tenten (van in totaal zo’n 5 bussen) staan dicht op elkaar.
Er is een prachtige zonsondergang en daarna wordt het inschikken bij de bus voor het eten.
De avond brengen we op de stoelen van een ‘terras’ van een vlakbij gelegen café door.

Lake Victoria

We mogen wat langer slapen en na het ontbijt klauteren we in en op een boot. Op het meer is er een lekker briesje en zelfs enige ‘zeegang’. Er wordt veel gevist en er zijn legio eilanden, veelal alleen door dieren bewoond. Naast veel vogels zien we ook leguanen op de rotsen zonnen.
We leggen aan bij een van de bewoonde eilanden waar al een grote groep kinderen op ons wacht om ons te 'adopteren'. De meeste hebben niet zo’n zin in die kleffe kinderhandjes, het doet ook niet echt aan. De levensverwachting van die kinderen is echter laag, er heerst veel Aids op zo’n eiland.
We zien hoe vis wordt gedroogd, krijgen een show door zingende kinderen in een plaatselijk schooltje, zien overal vrouwen hard aan het werk en mannen luieren in de schaduw het liefst voorzien van een flesje Kili (bier). Voordat we weer de boot opgaan worden de kinderen even echt kinderen als er met zeepsop bellen worden geblazen.
Terug op de campsite kunnen weer dieren worden gespot en gaat de zon met het nodige spektakel onder.

Musoma - Serengeti N.P.

Hup, vroeg op en inpakken. We stoppen in Musoma voor boodschappen en daarna aan de gate van het Serengeti N.P. Voor de picknick gaan we een hangbrug over maar pas nadat de overkant veilig is verklaard. In het water huizen krokodillen die we echter niet te zien krijgen. De rit naar de campsite in Seronera, hartje Serengeti is al een hele safari: neushoorns, giraffen, herten, buffels, struisvogels enz. De campsite is eenvoudig, een afsluitbaar hokje als keuken en een wc-gebouwtje met een watertank. Ook hier geldt ’s nacht een verplicht verblijf in de tent. Bij gebrek aan strooilicht is de sterrenhemel hier geweldig mooi.

Serengeti N.P.

Een dag safari, dus vroeg op. We zien wat ballonen gebruik maken van de ochtendthermiek en dan plotseling op een rots (een zogenaamd kopje) een luipaard. Wat later zijn overal landrovers onderweg en als ze op een kluitje staan is er meestal wat te zien zoals een leeuw die zijn buit verorbert. Uiteraard komt weer de hele scala aan beesten langs. Er is een bezoekerscentrum waar we lunchpauze houden en ons de dassen gezelschap houden. In de namiddag komen we een troep leeuwen tegen die deels in de schaduw liggen te luieren, vlak langs de weg. Heel mooi is ook een mannetjesleeuw, direct in de berm genietend van de schaduw. Als beloning mogen we hem verderop ook zien poepen. Alleen de grote kuddes zijn uit dit grandioze lege gebied vertrokken vanwege de droogte. Ze verblijven noordelijker in het Masai Mara N.P. in Kenia. We spotten nog wat hyena’s voordat we op het terras van het Seronera Lodge met een flesje Kili de zonsondergang bewonderen.
Terug op de campsite is het vol, er zijn nog enkele bussen bijgekomen, ook met luidruchtige Nederlanders, het soort mensen dat je hier eigenlijk niet verwacht

safari maakt moe

op het terras van Seronera Lodge

Serengeti N.P. - Karatu

De rit naar Karatu gaat over een hobbelige zandweg waar de leeuwen gewoon oversteken, verder is het gebied gewoon leeg op een enkel hertje of hyena na. We lunchen bij de Oluvaikloof, een belangrijke vindplaats voor prehistorische fossielen met een klein museum. Dit is de laatste keer dat we gebruik maken de voorzieningen van onze truckbus, een soort afscheid en tijd voor de groepsfoto. Kya en Justin gaan morgen met de truckbus terug naar Nairobi.
De reis gaat nu verder langs de rand van de Nogorongorokrater en dan een afdaling naar Kiratu, waar we in een gezellige lodge verblijven. Er is een lounge en een restaurant, heel geciviliseerd naar het verblijven in de tent.

Ngorongoro-krater

Er staan jeeps klaar die ons naar de Nogorongorokrater brengen. Vanaf de rand van de krater is de omvang goed te zien. De krater wordt bevolkt door de ondertussen al wel bekende beesten. We rijden kriskras door de krater heen. Het dak van de jeep kan open en al staande kan men goed kijken en fotograferen. Hier staan de dieren soms wat verder weg maar men ziet ook wat grotere kuddes. Ze kunnen de krater niet uit. We eten onze lunchboxen leeg bij een meertje vol met nijlpaarden. We zien een hyena die een hele kudde buffels lastig valt, mooi te zien hoe de jonge dieren worden afgeschermd. Bij het verlaten van de krater stoppen we nog eens aan de rand, het is wat bewolkt en het zonlicht valt mooi, het opwaaiende stof van het zoutmeer lijkt wel mist.
De avond blijven we gezellig in de lodge.

Karatu - Arusha en Mto wa Mbu

Er staat een busje voor ons klaar. Kort na vertrek wordt gestopt bij een T-shirt winkel om de koffers te vullen, verderop is er langs de weg een grote baobab met uitzicht op het Manyarameer, een fotosessie. In Mto wa Mbu worden we door een gids ontvangen en splitst de groep zich in tweeën: een fiets- en een wandelgroep. Wij gaan aan de wandel, zien de plaatselijke rijstvelden, een houtsnijderij, lopen door bananenstruiken het dorp in. Onze vriendelijke gids vertelt over het leven hier. We komen met de fietsers bij elkaar om onder een afdak de plaatselijk keuken te proeven , er is een buffet aangericht.
We komen wat in contact met de locals: een vrouw van 100 jaar, een bezoek aan een van de kleine huisjes, kinderen op een veldje, een galerie: in een hof staan en liggen tussen de bomen en struiken schilderijen, te koop uiteraard. Vanuit Mto wa Mbu gaat de reis naar het centrum van Arusha. Hier worden boodschappen gedaan voordat we door de buitenwijken in onze lodge aankomen: verschillende huisjes in Afrikaanse stijl. Gelukkig hoeft er niet meer veel te worden opgeladen als de stroom uitvalt. Het restaurant wordt met een aggregaat van stroom voorzien, in het huisje is het behelpen met een olielamp.

Arusha - Moshi

We hebben afscheid genomen van Esther en Antoine, zij hebben helaas maar twee weken vakantie en gaan terug naar huis; de verkleinde groep neemt de bus, een korte ontbijtstop in Arusha en dan op pad naar Moshi. Vanuit hier rijden we de hellingen van de Kilimanjaro op tot onze campsite. Er is een open stenen gebouw met keuken en zitjes en een wc/douchegebouwtje. De tenten staan al klaar op een mooi vlak terrein. Alleen de Kilimandjaro gaat schuil achter een dik wolkendek.
Met een gids gaan we op pad en lopen tussen de bananen- en koffiestruiken door. De gids is uitgebreid aan het woord. Onderweg gaan we onder aanleiding van hem bij een koffieboer zelf koffie vanaf de ruwe boon tot een lekker bakkie verwerken. De mensen zijn heel vriendelijk en maken gemakkelijk contact.
Die avond doen we een kleine wandeling tot een boerderij waar men voor ons gekookt heeft. De plaatselijke kost, op de maïspap na heel lekker. Terug op de campsite wordt er weer gerikt door het vaste clubje: Rik, Diana, Lia en Truus.

koffie maken

'plaatselijke kroeg/kiosk

Moshi (Kilimanjaro)

Een deel van de groep doet een trekking naar een waterval. We lopen in de buurt door het landbouwgebied met bananen- en koffiestruiken, zwaaien veelvuldig naar mensen en roepen “jambo” en “mambo”. De rest is een rustdag, we gaan de was doen, in de klapstoelen liggen lezen en puzzelen, wat kletsen. Helaas blijft de Kili zich achter de wolken verstoppen, het dreigt zelfs te gaan regenen. We eten op de campsite en uiteraard is er weer kampvuur waar we vergezeld worden door wat Spanjaarden die ook op de site zijn neergestreken. Het is wel al ons laatste kampvuur!

Moshi - Zanzibar

We hoeven geen tenten af te breken, kunnen de ochtend nog lekker luieren. Wel nemen we al vast wat afscheid van Diana, Rik en Lia, zij worden in Arusha door kennissen opgepikt om daar nog wat te verblijven. Het vliegveld van Arusha is een rare bedoening, onze bagage gaat op een grote hoop om gewogen te worden en dan zit men op plastic stoeltjes langs de geparkeerde vliegtuigen. Daar tussendoor lopend komen we bij onze vlieger die ons een uur later in Zanzibar aflevert.
Op Zanzibar is het een stuk warmer en vochtiger. Met een taxibusje worden we in Stone Town gebracht. De bagage gaat op een handkar, de binnenstad van Stone Town is alleen te voet of op een fiets of brommer te bereiken. Ons hotel is een prachtig en statig koloniaal huis met op het dak een overdekt terras, restaurant en bar in een. We hebben een grote kamer met een aparte niche voor het bed, afgezonderd door een klamboe.
De avond gaan we door de stad naar de kust om daar in een Indiaas restaurant lekker te eten.

Zanzibar (blue safari)

Taxibusjes brengen ons naar het zuidelijk deel van het eiland. Daar gaan we op een zeilboot, motor aan een varen maar.Bij deze “blue safari” zien we vlakbij dolfijnen paarsgewijs uit het water springen voordat we aanleggen bij een zandbank. Daar kan worden gesnorkeld of ook gewoon gezwommen in het mooie heldere water. Er worden kokosnoten open gemaakt , een soort bountygevoel. Ondertussen wordt door het opkomende water de zandbank kleiner en varen we door naar een lagune met mangrovebossen. We zetten weer koers richting open zee en opeens roept iemand “whales”. Inderdaad, af en toe zie je een fontein opspuiten, een staartvin uit het water komen en een enkele keer zowat het hele beest. De schipper probeert goed in de buurt te komen.
Op Kwale Island staan tafels en banken, in een tent is er een wc. We gaan heerlijk vis en zeevruchten smikkelen, eten fruit waarvan we niet weten dat het bestaat en sluiten af met een beker XXX, sommigen twee. Vlakbij ligt een enorme baobab, Truus neemt er een kijkje, Peter vaart een eindje mee met een boomstamzeilboot met uitleggers.
Op de terugweg gaat de motor uit en wordt er gezeild.

uitdelen van 'xxx'

baobab

Zanzibar (Stone Town)

Na het ontbijt op het dakterras met prachtig uitzicht over de stad gaan we Stone Town zelf verkennen. Ook met behulp van een plattegrond is het moeilijk oriënteren, er zijn geen straatnaambordjes en elke steegje maakt na enkele meters een hoek naar links of rechts. Overal zijn kleine winkeltjes, die in de hoofdstraten zijn duidelijk op toeristen ingesteld en blijven klanten lokken. Ook op straat wordt je veelvuldig aangesproken. Iemand helpt ons een internet-café te vinden, iets wat ons niet wilde lukken. We willen al vast inchecken, maar dat kan niet op Zanzibar Airport.
De stad zelf heeft weinig bezienswaardigheden. De gebouwen hebben vaak prachtige voordeuren maar verder is het onderhoud niet best en moeilijk door het warme zeeklimaat. Opvallend is het islamitisch karakter van het eiland. Naast de oproep voor het gebed zijn er gesluierde vrouwen, een contrast met het verder zo Afrikaanse karakter van de stad.
’s Avonds hebben we afgesproken in een restaurant aan de kust. We zitten buiten op het terras en doen ons voor de laatste keer goed aan de Afrikaanse kost.

hotel

kamer

Zanzibar - Nairobi

De ochtend is nog vrij en we kunnen een laatste keer wat rondstruinen in Stone Town. Redelijk op tijd staan we in de rij voor de incheckbalie op Zanzibar Airport. Er zijn zo’n 5 balies met bijbehorende rij, maar er is maar 1 computer waarop alles verwerkt moet worden. Zo’n anderhalf uur later staat de bagage aan de andere kant van de balie. Daar mogen we zelf de bagage weer halen en naar de enige veiligheidsscanner brengen. Na betaling van 30 $ voor de geboden service en het halen van de uitreisstempel zitten we in de vertrekhal. Een hal waar een gemiddeld station zich voor zou schamen, maar goed. Op gegeven moment gaat de deur open en roept iemand je vlucht om. Je loopt over het voorveld naar de machine. Luchtverkeer op z’n Afrikaans. Er is een dicht wolkendek, maar bij de top van de Kili is er een gaatje, zo dat we toch nog een beetje Kili zien.
Op het vliegveld van Nairobi is een café met zachte bankjes en stoelen en gratis internet, daar komen we de 5 uur tot onze vlucht naar huis wel door.

meer Kili was ons niet gegund