naar Noorwegen

Het is zaterdagmiddag, 1 augustus 2010, Anke, Jan, Truus en Peter staan op de namiddag klaar op Eindhoven Airport voor een vlucht van 2 uur met naar Rygge/Moss Airport. Twee uur na het opstijden landen we in een wat donker en druilerig Noorwegen.

Bij halen we de sleutels voor de huurauto: een Golf Combi. Eerst nog een out-of-office-hour fee betalen: € 25 omdat het zaterdag is. In de parkeergarage staat de fijne diesel met verrassend veel ruimte.

Nadat we de bagage hebben verstouwd wordt de TomTom aan het werk gezet die ons keurig in Moss bij een supermarkt afzet. Terwijl er drie boodschappen doen maakt Peter zich met auto vertrouwd.

Er is nog zo'n rit van 250 km te maken, in Noorwegen duurt dit zo'n 4 à 5 uur. Gelukkig is het rond deze tijd lang licht.
Via de Oslofjordtunnel en plaatsen als Drammen en Notodden rijden we door het Hjartsdal en over de 'pas' bij Kviteseid naar Vrådal. Daar halen we in het hotel de sleutel voor het huisje dat we met het laatste daglicht betrekken.

De onderkomens hebben we geboekt bij

bijna 3 weken rondreizen langs deze route:

rondje Telemark

We beginnen de dag met een ontbijt buiten op de veranda. We gaan op pad langs het Vråvatn en komen zo bij het Åmlivatn. De weg gaat verder omlaag naar Dalen en via Ofte en Brunkeberg komen we weer naar Kviteseid, dat we gisteravond al hadden gezien.
Terug bij het huisje gaan we 's middags een wandeling maken door de nabij gelegen bossen. Truus en Peter duiken de struiken in, ze hebben frambozen ontdekt. Anke en Jan hebben het niet zo op het net geplukte fruit. De avond zitten we op de veranda te kaarten, voordeel is dat het lang licht blijft.

Gausta en Rjukan

Na het onbijt in de ochtendzon op de veranda rijden we een stuk terug door het Hjartdal om bij Sauland de afslag te nemen. De weg klimt en langzaam aan verdwijnen de bomen en maken plaats voor rotsen, mos en laag struikgewas.
Bij en parkeerterrein zetten we de auto neer en maken ons op voor een klim op de Gausta, men zegt dat er bij helder weer zo'n 50.000 km2 van Noorwegen te zien is. Het is behoorlijk druk op het pad en zo halverwege besluiten Truus en Anke de klim te staken. Jan en Peter lopen nog door tot ze de rest van het pad kunnen zien, op en neer minstens 2 uur, niet zo leuk voor de achterblijvers. We gaan weer terug en rijden het dal in naar Rjukan.
Daar is een supermarkt en verderop langs de weg een stop om de krachtcentrale goed te bekijken. Hier werd de Duitse productie van zwaar water in de 2e wereldoorlog door sabotage onmogelijk gemaakt.
We gaan verder richting Åmot, maar slaan eerder af om door een verlaten gebied via Flatdal naar Seljord te rijden waar we weer op de al zo bekende route naar ons huisje komen. 's Avonds gaan we weer kaarten op de veranda.

Åmdals Verk

We nemen de weg aan de zuidkant van het Vråvatn naar Vråliosen en kijken bij de kopermijn in Åmdals Verk. Omdat er op elk uur een rondleiding is en nog tijd genoeg gaan we eerst een kijkje nemen bij het kerkje maar het kerkje is dicht.
Terug bij de kopermijn worden we van een helm voorzien en lopen met nog 2 gasten en de gids de vroegere mijn in. De smalle gangen en het klauterwerk met stijle trappen geeft een goede indruk over het werk dat er vroeger werd gedaan. Er is ook nog een klein museum en buiten staan bankjes voor de picknick.
's Middags blijven Anke en Jan bij het huisje en rijden Truus en Peter de weg vanuit het vakantiepark omhoog. Overal langs deze weg zijn er volop bouwactiveiten voor vakantiehuizen, van rijtjeshuizen tot enorme villa's. Het was ons al opgevallen, vergeleken met ons laatste bezoek aan Noorwegen, 35 jaar geleden, dat het landschap ingrijpend is veranderd. Overal wordt de natuur verstoord door bouwsels, het lijkt wel alsof elke Noor 3 vakantiehuizen heeft.
Op de top van de heuvel stopt de weg, er is daar een vertrekpunt voor skiliften. We genieten van het uitzicht en willen een wandeling doen door de wildernis wat moeilijker blijkt dan we dachten. Er is geen pad en verder geen doorkomen aan, ruig terrein, lastige begroeing en een natte ondergrond.
's Avonds is er weer veranda.

naar Buskerud

We gaan verkassen. Nogmaals door het Hjartdal komen we in Ørvella waar we naar het noorden rijden. Het uitzicht langs de Tinnsjå (een meer) is prachtig. Na wat boodschappen te hebben gedaan in Austbygde stoppen we bij een picknickplek voor onze lunch. De weg leidt steeds omhoog en het langschap wordt steeds kaler, maar er zijn wel de bekende vakantiehuisjes. Voorbij de provinciegrens tussen Telemark en Buskerud daalt de weg weer en brengt ons naar het skiparadijs Geilo. We nemen onze intrek in de vakantiewoning Geilolia vlak bij de drukke T-splitsing.
Een eerste verkenning laat zien dat het hier gaat om hotels, winkels en restaurants. We schrikken van de prijzen in de restaurants en doen boodschappen. 's Avonds gaan we wandelen, er is een mooi wandelpad rond het meertje vlak bij het dorp.

een regendag (Hardangervidda en Torpo)

Vandaag staat en lange wandeling op de Hardangervidda op het plan. We willen van Fagerheim richting gletsjer (Hardangerjökull) lopen. Voorbij Haugastøl begint de boomloze oneindigheid en leegte. Dikke wolken voorspellen weinig goeds. De auto blijft op de parkeerplaats achter en we zoeken het begin van het wandelpad.
We vinden geen anduidingen en starten op de bonnefooi. Al gauw geven we het op, de regen is ondertussen zo sterk geworden dat we al aardig doorweekt raken, geen weer om uren te wandelen.
Terug gaan we weer richting Geilo maar rijden door naar Torpo voor de stavkirke (houten kerk). Een meisje met een enorme sleutel geeft toegang.
Op de terugweg zijn er boodschappen in Ål.

In de vakantiewoning in Geilolia gaan we nog wat chillen, voor de terugvlucht inchecken en een wandeling doen door Geilo, een kijkje nemen in de kerk, op het station en in het enkele winkelstraatje.

Aurlands- en Årdalsfjord

Het regent niet meer, of beter gezegd, er zijn alleen nog wat buien. We gaan met auto op pad. In Hagafoss slaan we af, het Sudndalen in. Door een prachtige bergwereld vol watervallen komen we in het Aurlandsdalen waar de weg eindigt in Aurlandsvangen. We stoppen aan de fjord waar we in de auto koffie drinken vanwege de buien. We duiken de Lærdalstunnelen in, een tunnel van 24 km (!), heel bijzonder. Na steeds enkele kilometer is een apart verlichte stopplaats. In Lærdalsøyri picknicken we op een zandweg met uitzicht op de veerpont. De weg naar Årdalstangen gaat langs de oever van de Sognefjord.

Daarna gaat het de bergen in, langs het meer van Tyin en door het Markedalen richting Gol.
In Hemsedal verlaten we de hoofdweg, een onverharde tolweg brengt ons op de Reineskarvet. Zo een tolweg is goed te berijden, maar het is opletten voor verstopte keien tussen het gewas in de berm. Meestal kom je geen andere weggebruikers tegen. Hier houden we pauze, in deze verlatenheid zijn we helemaal alleen met de prachtige wolkenluchten. In Ål komen we weer op de hoofdweg uit richting huis in Geilo.

Aurlandsdal

naar Oppland

De weergoden zijn ons gunstig gezind, we trekken door naar de volgende bestemming.
Weer gaat het door het Hallingdal naar Gol en verder naar Fagernes. Daar is een prachtig openluchtmuseum met oude boerderijen, winkeltjes, smidsen, boerentuinen, vee, ga zo maar door. Ook in dit museum is het heel rustig, amper bezoekers. We nemen de tijd om alles goed te bekijken.
We trekken verder noordwaarts en komen weer in de bergen. Langs de flanken van de Jotunheimen ontvouwen zich prachtige landschappen. We passeren Maurvangen en via Sjodalen komen we uit bij de Vågåvatn, een stukje verder is ons adres. De hut staat met nog 3 hutten op het weiland van een oude boerderij en kijkt uit over de Vågåvatn met in de verte de tv-toren op de Blåhö. We eten 's avonds buiten in de zon.

Jotunheimenveien

Weer een zonnige (zon)dag. We gaan terug voorbij Maurvangen en slaan de Jotunheimveien in. Een rustige zandweg met vergezichten over de meertjes en de Jotunheimen op de achtergrond. Verderop nodigt een picknickplek in de bossen langs een riviertje uit om te eten.
In Vinstra nemen we niet de hoofdweg en worden beloond met een brug over een wildwaterrivier.
In Heidal staat een stavkirke langs de weg, daar moeten we stoppen en binnen kijken en over het uitgestrekte kerkhof lopen.
Vandaag hebben we niet zo veel kilometers gereden, een 'rustdag' zeg maar.

Jotunheimen

De zon schijnt, een ideale dag voor onze plannen. Onze eerste stop is in Lom, het toeristische trekpleister is de plaatselijke stavkirke. Via Böverdalen en Leirdalen klimmen we nar het hart van de Jotunheimen. Veel parkeerplaatsen nodigen uit tot stoppen: wat een prachtige bergwereld!
De weg daalt van zo'n 1600 m naar 0 m aan de Lustrafjorden. Na een stuk langs de oever slaan we af het Jostedalen in. De weg eindigt bij een parkeerterrein met een geweldig uitzicht op de gletsjer van de Jostedalsbreen. Je kunt er met een bootje naar toe en over de gletsjer lopen. Dit doen we niet, want we moeten nog de hele weg weer terug naar huis, een rondje maken lukt niet. Wij kijken nog wat rond in het bezoekerscentrum, dit valt echter tegen.

Het is niet erg om dezelfe weg terug te rijden. We mogen nog een keer door het prachtige landschap van de Jotunheimen rijden.

stavkirke in Lom

Rondane

Eerst de obligatoire boodschappen in Vågå, de volgende stop is in Otta. Peter koopt op het station de kaartjes voor een trip met de Flåmsbana, later op de reis.

We nemen een stuk de hoofdweg, de E6. In Ringebu slaan we af en gaan naar de Rondane.
Op de hoogte houden we een winderige picknick, er kondigen zich buien aan. Een uur later staan we dan stil omdat het zo hard regent dat de weg eerder een rivier lijkt. Dit is echter maar tijdelijk. Al is het geen stralend weer, de wolkenluchten vol buien zijn prachtig.
Langs de zuidelijke uitlopers van de Dovrefjell komen we in Dombås, het meest noordelijke punt in onze reis. Dankzij de TomTom vinden we de afslag naar een tolweg (de Slådalsveien). Onverhard gaat het over de verlaten hoogte en langs watervallen terug naar Vågå. De buien zijn gestopt, de temperatuur is weer wat opgelopen en lekker aangenaam.

Rondane

naar Sogn og Fjordane

Weer verkassen, rijden door het Ottadalen, stoppen bij de waterval van Pollfoss en in Grotli nemen we de 'oude' smalle weg langs de Strynefjellet. We dalen af naar Stryn en langs de oevers van de Innvikfjord slaan we in Loen af.
Al rijdende langs de Lovatnet zien we in de verte de gletsjer liggen. Aan het einde van de weg zijn reusachtige watervallen en een pad dat naar de Kjenndalsbreen, onderdeel van de Jostedalsbreen leidt. Een overweldigend aanzicht: ijs, overal watervallen, fel zonlicht.
We banen ons een weg door het struikgewas en de rotsblokken om steeds weer door een ander uitzicht te worden beloond.

Onderweg naar ons huisje in Stardal wordt de weg opeens versperd door geiten en bokken.

Als toetje zijn er 's avonds zelf geplukte frambozen en bosbessen die rond het huisje groeien.

Strynefjellet

bergwandeling

Vandaag wordt er gewandeld. Met de auto doen we de eerste klim over een tolwegje en lopen we langs een beekje dat verderop van een waterval komt, het water is afkomstig van de gletsjer. Het is een gemoedelijke wandeling. We beraadslagen over het vervolg van de route, gaan over een wiebelbrug over de beek. Verderop wordt het een aardige klim. We houden rust en Peter verkent het pad. Het blijkt verderop nog meer te stijgen en we besluiten om terug te lopen. De zon beloont ons vandaag volop. Behalve in het begin hebben we al die tijd geen andere mensen gezien.
We rijden tot het einde van het Stardalen waar we een mooi uitzicht hebben op de Jostedalsbreen, nu van de andere kant.

rondje Fjordane

Helaas is het vandaag behoorlijk bewolkt, toch gaan we op pad. Langs de Jölstravatnet komen we in Förde, daar doen we boodschappen.
In zuidelijke richting komen we aan de oevers van de Sognefjord.
Het weer ziet er dreigend uit toch houden we het behoorlijk droog.
Tegenover het eiland Kvamsöy met het oude kerkje kunnen we langs het water picknicken. We blijven het oever van de Sognefjord volgen en rijden langs de Fjærlandsfjord.
Over een pas brengt ons de weg terug naar het Jölstravatnet, we nemen hier de weg langs de zuidoever. De bewolking is minder dreigend en voorspelt beter weer.

naar Hordaland

De hoofdweg gaat met tunnels onder de Jostedalsbreen door en brengt ons naar de Sognefjord. De reisgids belooft een mooie wandeling in de heuvels bij Leikanger, het valt echter tegen. We gaan door tot Hella en sluiten aan in de de rij voor de pont naar Vangsnes.
De zon is ook weer terug en begeleidt ons tijdens de klim vanaf Vik op en over de Vikafjell. Het is lekker om buiten aan picknicktafels te zitten.
Net voor Voss ligt op de heuvels een vakantiecomplex: Bavallstunet. Vanwege de nabije skiliften in de winter waarschijnlijk meer in trek. Vanuit ons appartement kijken we mooi uit over het dal.
Er is nog tijd om naar Voss te rijden en wat boodschappen te doen, kunnen we meteen kijken waar het morgen gaat starten.

Sognefjord bij Leikanger

Flåmsbana

Een stralende zon belooft een mooie dag. We zijn op tijd op het station in Voss waar we de eerder gekochte kaarten gaan gebruiken. De trein brengt ons naar Myrdal waar we overstappen op de bekende Flåmsbana. Kort na vertrek stoppen we half in de tunnel: Kjosfossen. Uitstappen en de mooie waterval bekijken. Heel toeristisch staat op een rots een zangeres de boel te bezingen. Het is inderdaad een spectaculaire treinrit die 20 km lang is en 860 m hoogteverschil overbrugt. In Flåm is eindstation. Het is er druk en toeristisch, heel on-Noors.

Bij de haven gaan we picknicken en wachten tot we op de boot mogen. We zitten lekker langs de railing en varen door de Aurlandsfjord langs Aurlandsvangen waar we ooit in de auto hebben gepicknickt vanwege de buien. Nu in de volle zon toont zich en geweldig schouwspel, zeker als we de Næröyfjord bevaren, niet voor niets op de werelderfgoedlijst van de Unesco. De heerlijke boottocht eindigt in Gudvangen waar de bus ons verder brengt.

De chauffeur gaat over de Stalheimsklei-veien, gelukkig eenrichtingsverkeer met krappe serpentines. Langs de Oppheims-vatnet worden we weer in Voss afgezet. Een uitzonderlijk prachtige dag.

Bergen

Vandaag staat Bergen in de planning. De nieuwe E16 vol tunnels levert ons redelijk vlot in de parkeergarage af. We wandelen door de nauwe straatjes met kleurrijke huizen en komen bij het startpunt van de Fløibanen. Anke en Jan kopen en kaartje, Truus en Peter besluiten de benenwagen te nemen, weerzien op de top van de berg Fløien. Eerst gaat de wandeling door de steile straatjes van de oude stad, soms kun je met trappen afsnijden. Later slingert het pad door bos, het is uiteindelijk een hele wandeling. Op de berg komen we weer bij elkaar en genieten van het uitzicht over de stad.
Met z'n vieren doen we de afdaling en komen dan op Bryggen, de bekende wijk van Bergen. We nemen een kijke op de vismarkt, gaan de nieuwe stad in en door het Byparken komen we weer bij de auto.
We verlaten Bergen in zuidelijke richting, doen wat boodschappen in Haukeland en gaan op pad richting Hardangerfjord. De weg volgt de kustlijn en geeft weer mooie uitzichten. De zon is achter wolken verdwenen, maar het is droog! Na een lange dag zijn we terug in Voss.

nogmaals Buskerud

Vandaag is het verkassen en hebben we een lange dag met veel kilometers. Eerst een stuk dat we gisteren reden terug naar de Hardangerfjord en wachten op de veerpont naar Kinsarvik met een tussenstop in Utne. Het is rustig op de boot omdat de meesten de kortere route met het veer over de Eidfjord nemen. We doen boodschappen in Eidfjord, even later is er koffiepauze langs de weg en dan rijden we over de Hardangervidda.
Ook vandaag hebben we het weer niet mee, het is er mistig, al heeft dit wel iets bijzonders. Het kale en onherbergzame landschap krijgt een mystieke uitstraling. Het zou ons niet verbazen als er zo een trol oversteekt.
We rijden de al bekende route via Geilo naar Gol en dan zuidwaarts door het Hallingdal naar Noresund. Vlak bij het meer Kröderen ligt onze bestemming, een appartement in een vakantiecomplex. De sleutel en papieren liggen in een envelop in de brievenbus, het is zo rustig dat de receptie gesloten is.

regen- en rustdag

Een regendag, niet erg, we houden een rustdag.
Dat betekent even wat laatste boodschappen in Noresund, later zitten we in de sauna op onze badkamer (heel gewoon in Noorwegen).
Peter 'hackt' de internetaansluiting, Anke maakt daar dankbaar gebruik van.
We gaan wat lezen, puzzelen, internetten, spelletje spelen, kletsen, smikkelen.
Het is de voorlaatste dag van onze vakantie en morgen moeten we vroeg op.

naar huis

De laatste dag met onze trouwe Golf. Het regent als we richting Drammen rijden. Heel opmerkelijk gaat de doorgaande weg ondergronds met een heuse rotonde. Voordeel is dat het goed opschiet al merken we wel dat we in de ochtendspits zijn terecht gekomen. Voorbij Drammen wordt het weer stiller op de weg, we duiken de Oslofjordtunnel in en gaan via de Mosseveien naar Rygge.
De auto wordt ingeleverd en de gewone luchthavenzaken gedaan.
Via Denemarken brengt Ryanair ons terug naar Eindhoven - einde van een prachtreis!